Descrizione:
11 KASIM
Yine ayn? kâbusa uyand?. Korkusundan karanl???na var?ncaya dek her ?eyiyle tan?d?kt? kâbusu. Öyle kan?ksam??t? ki kâbusunu, karanl??? duyabiliyor olmas?n? yad?rgam?yordu art?k ve hatta karanl???n ona ne dedi?ini anlayabiliyordu. K?zg?n ve tedirgin hareketlerle yata??ndan do?ruldu. Hiç bir ?ey göremiyordu. Yüzünü sol tarafa, penceresinin oldu?u yere çevirdi, hiçbir ?ey göremeyece?ini bildi?i halde... Bu kâbusun en sevmedi?i yanlar?ndan biri de son ana dek bir pencere olmamas?. Derin bir iç çekti ve yüzünü sa? tarafa odan?n kap?s?n?n olmas? gerekti?i yöne çevirdi. Odan?n içindeki hiçbir ?eyi göremese de, her nesnenin ?eklini, bulunduklar? yeri ve varl?klar?n? tüm benli?inde hissediyordu, sanki odan?n içini dolduran karanl?k onlar?n varl?klar?n? birle?tiriyor gibiydi. Her ?ey, kendisi de dâhil karanl???n içinde çözülüyor ve karanl?kla bütünle?iyordu.
Kendisi olamamak hissi huzursuz etti onu. Hala korkuyor olmas?na bir anlam veremedi.
Rutin olan ?eylerin insana güven vermesi gerekmez mi? |